به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ناهنجاری در سلول های رنگ دانه می تواند به طرق مختلفی از بیماری های ژنتیکی مانند آلبینیسم گرفته تا خال ها یا لک هایی که بدلیل پیری ایجاد می شوند، ما را تحت تاثیر قرار دهد. زمانی که ملانوسیت ها به سلول های بدخیم تبدیل می شوند منجر به نوعی سرطان به نام ملانوما می شوند. برای تحقیق روی این بیماری ها و هم چنین یافتن راه کار درمانی برای آن نیاز به منبع با ثباتی از ملانوسیت ها است. با این حال، جداسازی ملانوسیت ها از سلول های پوستی از یک طرف نیازمند تکنولوژی های پیشرفته است و از طرف دیگر رشد و نگهداری این سلول ها در شرایط کشت نیز مشکل است.

در سال های اخیر تولید سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) از سلول های پوستی و سایر سلول های سوماتیک موجب شده است که آن ها به ابزار قوی تحقیقاتی و یا درمانی در طب بازساختی تبدیل شوند. هم چنین در حال حاضر روش های مختلفی برای تولید ملانوسیت ها از سلول های بنیادی ارائه شده است. در این پروتکل ها، فعال کننده های سیگنال متعددی به صورت یک دفعه یا به صورت متوالی به سلول های بنیادی اضافه می شوند تا ملانوسیت ها تولید شوند. اما تولید ملانوسیت ها در یک بازه زمانی کوتاه برای تحقیقات پزشکی بسیار مشکل و هزینه بر است.

در این مطالعه جدید، با متوقف کردن موقتی فعال کننده های سیگنال ها، محققین توانستند سلول های پیش ملانوسیتی را تولید کنند. این سلول های پیش ساز می توانند در کشت های اولیه خودنوزایی کنند و می توانند به طور موقتی فریز شوند. بعد از ذوب کردن آن ها و استفاده از فعال کننده های تمایزی ظرف مدت یک هفته، آن ها می توانند به ملانوسیت تمایز یابند. با استفاده از این سلول های پیش ساز، محققین می توانند مقادیر کافی ملانوسیت ها را با توجه به نیاز تولید کنند. با استفاده از این روش، محققین می توانند نمونه های ملانوسیتی را از بیمارانی که دچار بیماری های ملانوسیتی هستند و هم چنین از افراد سالم تولید کنند و از آن ها در تحقیق روی ملانوما، اختلالات ملانوسیتی و مشکلات پوستی مربوط به پیری استفاده کنند.

پایان مطلب/